Νύχτα

Χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου τριγυρίζουν

κι απ’ το παράθυρο εβλέπω μια Σκιά.

Ο βορινός χειμωνιάτικος αέρας παγώνει σπίτια και καρδιές

σύννεφα μαύρα εφέρνει μες τις γειτονιές.

Κι η Νύχτα πιο σκοτεινή απόψε

μάταια ψάχνει το φως των αστεριών.

Σήμερα εκείνα με το φεγγάρι θα δειπνήσουν,

γιορτάζει άλλωστε ο Ουρανός.

Κι εκείνη μες τη σκοτεινιά της

γυρίζει σε σοκάκια και περιδιαβαίνει δρόμους,

σαν την παλιά μας ερωμένη

που ξεχασμένη αποζητά τη γνώριμή της ηδονή,

σε ψεύτικους και τιποτένιους χώρους.

Γιατί απόψε γιορτάζει ο Ουρανός

κι εκείνη έμεινε μοναχή της.

Μες το μεθύσι της πάλι θα κυλιστεί

με φίλους πουλημένους, πονηρούς, η έρμη θα συναντηθεί.

Σαν να μην έχει επιλογή, για μιαν ανόητη γιορτή

εκείνη κανείς πια δεν τη θέλει, κανείς δεν την καλεί.

Έκανε λάθη δεν αντιλέγει,

μα είναι κρίμα κι άδικο συγχώρεση ποτέ της να μην έβρει.

Απόψε γιορτάζει ο Ουρανός,

φύγαν οι Άγγελοι από τη Γη.

Και σαν ήρθε το ξημέρωμα κι εφάνει το πρωί

μαχαιρωμένη την εβρήκανε και πεταμένη μέσα σε μιαν αυλή.

Εχθές εγιόρταζε ο Ουρανός.