Ο δικός μου μύθος είναι απλά η πραγματικότητα ενός άλλου κόσμου.-

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Άγγελός μου


Μέσα σε τέσσερις τοίχους φυλάκισα το σώμα
που κουρασμένο ξάπλωσε νωχελικά.
Σαν έκλεισαν τα μάτια,
ο ήχος ο καλοκαιρινός της νύχτας
με ταξίδεψε σε μέρη αλλιώτικα.
Σε βουνά ψηλά με πήγε, σε δάση ατέλειωτα.
Κι εγώ πιο χαρούμενος από ποτέ,
ένα αερικό θαρρείς αρχαίο, πήγαινα παντού,
μήτε χώρο μήτε χρόνο υπολόγιζα.
Κι έτσι ταξιδευτής που ήμουνα
επάνω από την απεραντοσύνη να κοιτώ,
ένιωσα την ανάγκη το Θεό να ευχαριστήσω.
Γυρνώντας το βλέμμα αντίκρισα τον Ουρανό,
το σπίτι των Αγγέλων.
Ω Θεέ μου ομορφιά!
Ένα φεγγάρι ολόφωτο τον στόλιζε
 και αναρίθμητα αστέρια λαμπερά.
Με μιας θαρρείς αν άπλωνα το χέρι μου,
δικά μου θα γινόταν.
Και σαν το άπλωσα ο άπληστος
 μη αρκούμενος σε ύψη δυσθεώρητα και θέες μυστικές,
τότε τον ψηλάφησα, μα ξύπνησα αιφνής
και είδα πως το σώμα μου τούτο το θνητό
μονάχο του σε είχε αγκαλιάσει.
Για κείνο εσύ ήσουν ο Ουρανός.
Και σαν το όνειρο τελείωσε
κι η αθάνατη ψυχή με το φθαρτό ενωθήκαν πάλι,
ήξερα μέσα μου βαθιά πως για Μένα
εσύ ήσουν ο Άγγελος μου…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου